Eline Bouwman werkt al sinds 2006 bij Lentis en sinds 2019 bij de afdeling Angst & Dwang. In gesprek is ze energiek en bevlogen, precies de eigenschappen die ze ook graag tijdens haar werk inzet. “Lentis heeft veel in huis, dus je kan alle kanten op.”

Eline is enthousiast over haar werk, Maar waarom? “Ik word heel blij van in actie komen en dingen ondernemen. Dat is precies wat nodig is bij angst en dwang. Met mijn cliënten ga ik vaak op pad, bijvoorbeeld naar de binnenstad die hier dichtbij is. Je praat natuurlijk ook met je cliënten, maar de core business is exposure. Ik kan mijn energie kwijt, want je bent letterlijk in beweging. Ik zit niet veel achter een scherm.”

“Ik vind het heel leuk dat ik op deze afdeling toe kom aan behandelen. Het kan om complexe problematiek gaan, het is echt wel een beetje puzzelen. Met complex bedoel ik dat er vaak sprake is van comorbiditeit: iemand komt bijvoorbeeld binnen met een sociale angststoornis, maar daarnaast spelen vaak andere dingen zoals persoonlijkheidsproblematiek, depressie of trauma mee. Die maken de behandeling ingewikkelder, je moet oog hebben voor belemmeringen.”

Exposure 

Exposure: het is een veelgebruikte term als het gaat om het overwinnen van angst. Maar wat houdt die exposure precies in? Eline geeft voorbeelden: “Bij paniekstoornissen ga je situaties creëren waarin cliënten bang zijn voor een paniekaanval. Ik ga dan bijvoorbeeld met iemand naar de langste autowasstraat van Groningen, terwijl diegene bang is om in paniek te raken in kleine ruimtes. Of ik laat cliënten die zich snel te veel voelen de HEMA inlopen. Daar laten ze zich uitgebreid inlichten over een product en gaan ze zonder iets te kopen weg.”

“We doen ook schaamteoefeningen. Ik zat laatst met een collega op een terrasje in Groningen in een bananenpak op onze cliënten te wachten. De dresscode was proud to be fout. Cliënten kwamen allemaal in een gekke outfit, maar ieder op een niveau dat ze aandurfden. En dan moesten ze mensen op straat aanspreken en bijvoorbeeld naar de weg vragen.”

Aanpakken

Het lijken oplossingen die betrekkelijk rechtdoorzee zijn. Bang voor kleine ruimtes? Ga oefenen om in een kleine ruimte te zitten. Sociaal ongemakkelijk? Ga het gesprek aan. Is het werk van GZ-psycholoog Eline dan zo makkelijk? “Mensen verleggen niet zomaar hun grenzen. Je moet hier niet bang zijn, direct en directief zijn. Laat je niet afschrikken door angst, haha. Mensen die angst hebben gaan in verzet, je moet ze helpen om over die drempel heen te komen.”

“Je probeert iemand maximaal te prikkelen en stimuleren, zonder over iemands grens te gaan: de cliënt moet de regie hebben. Ze mogen bang zijn voor de opdracht, maar niet voor mij. Dan behoud je een goede band en dat is heel belangrijk. Mijn ervaring is dat cliënten het fijn vinden als je duidelijk bent en niet om de hete brij heen draait. Ze waarderen het als je ze uitdaagt en soms een tandje bijdraait. En dan zijn ze echt verbaasd van wat ze aankunnen. Maar het blijft een spanningsveld waarin ze zelf de regie hebben: ze mogen altijd nee zeggen en dat respecteer je als behandelaar altijd.”

Lentis

In 2006 begon Eline met werken bij Lentis, de werkgever waar ze het liefst heen wilde na haar studie. Ze is nog steeds blij en lovend: ”Ik heb me altijd gewaardeerd gevoeld en altijd de mogelijkheden gekregen om me te ontwikkelen. Ook in beleidsmatige taken: dingen innoveren en opzetten. Ik werk nu bijvoorbeeld mee met het opzetten van een nieuw behandelaanbod voor een afdeling overstijgende therapiegroep. Ik ontwikkel me als professional. Ik vind het als regiebehandelaar trouwens ook leuk om stagiaires en basispsychologen te helpen bij de stappen van hún carrière .”

Eline blijft zich doorontwikkelen, voorlopig op de afdeling angst en dwang. Daar is ze zeer tevreden met haar omgeving en collega’s. “Het is heel goed dat we geclusterd in specialismen werken, daardoor hebben we een heel sterk en fijn team. Ik ben echt dankbaar voor mijn kundige collega’s: ik kan samenwerken met een psychiater, systeemtherapeut, een SPV’er en een psychomotorisch therapeut.”

 Zachte heelmeesters, stinkende wonden

Wat naast haar positieve ervaringen opvalt is dat Eline van doorpakken houdt. Dit heeft ze als behandelaar met de jaren geleerd. “Als je jonger bent, ben je misschien wat voorzichtiger. Van cliënten krijg ik juist de meeste dankbaarheid als ik confronterend ben. Als ik de vermijding doorbreek.”

“Er zijn heel veel lieve, zorgzame hulpverleners, maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Zeker als het om angst gaat.” Eline glimlacht. “Maar ik kan ook lief zijn hoor.”